Stotteren is mij bekend, ik doe het al van jongs af aan en heb verschillende stottertherapieën gevolgd. Deze hielpen tot een zeker hoogte, ik wist hoe het anders zou kunnen. Mijn denken snapte het maar mijn lijf deed vaak iets anders. Totdat ik de opleiding haptonomie begon en helemaal niet bezig was om van mijn stotteren af te komen. Ik leerde door haptotherapie wel steeds beter naar mijn eigen lijf te luisteren en te voelen wat er te voelen valt. Dát heeft me ontzettend geholpen.
Dat wat je meemaakt wordt niet alleen in je herinneringen in je hersenen opgeslagen, ook je lijf draagt je herinneringen mee. In je houding, je bewegingspatronen, je spierspanning en zelfs tot op celniveau. Ik kwam er tijdens mijn studie haptonomie achter dat het betrekken van mijn lijf en mijn gevoelens zo belangrijk waren, en zich ook uitte in mijn stotteren en hoe ik hier mee om ging. Hoe meer bewustzijn ik van mijn lijf en mijn gevoelens kreeg, hoe minder ik ging stotteren.
Bij mij had het veel met angst te maken. De angst om weer te stotteren, niet te kunnen zeggen wat ik wilde zeggen en me daarmee niet gehoord te maken. En me gehoord te voelen. Ik voel de spanning in mijn lijf. Door mijn lijf en gevoelens steeds beter te leren kennen werd de angst steeds minder en ging ik beter spreken. Tijdens mijn diploma uitreiking sprak ik met trots en plezier de groep toe.
Hoe is dat bij jou, welke rol speelt angst bij jou? Of voel jij juist meer boosheid of verdriet? Ben je je daar bewust van, en hoe reageert je lijf daar bij?
Haptotherapie kan je helpen bij stotteren. We kunnen samen nieuwe wegen ontdekken die jou kunnen helpen om met meer plezier je stem te laten horen. En minder stotterend.